De Amerikaanse centrale bank waarschuwde in een gisteren gepubliceerd rapport voor een lange economische recessie die bovendien mogelijks nog kan verergeren als er een tweede golf van de Covid 19-epidemie zou komen. Prompt gingen de aandelenbeurzen in het rood (de Bel20 verloor op één dag 5%), waarop ook de energiebeurzen klappen kregen.
Zo ging de Brent ruwe Noordzee-olie in een paar uur van 40$ naar 37$ per vat. Zoals u vorige week kon lezen was de olieprijs de voorbije weken van 20 $/vat naar het dubbele gestegen, zij het zonder weinig harde economische onderbouwing. De vraag was niet echt aangetrokken terwijl het aanbod nog steeds te hoog is. Mogelijks en zelfs wellicht daalt de olieprijs vandaag verder door.
Het lijkt wel of de CO2-emissierechtenprijs de enige energie gerelateerde markt is die immuun is voor de economische omgeving, want CO2 noteerde de voorbije dagen in de buurt van de 23 €/ton, bijna het precorona-normaal.
Olie- en gasprijzen kenden de voorbije weken enig herstel, weg van het dieptepunt bij het begin van de coronacrisis. Heel anders is dat voor aardgas, dat sinds maart om en bij de 12 €/MWh kampeerde, een letterlijk historisch dieptepunt (zie grafiek). Gisterenavond sloot de TTF Y+1 af op 12,065. De kans is zeer reëel dat die vanavond onder die magische 12 €-grens duikt. De oorzaak is gekend: overaanbod, volle voorraden, zwakke vraag door warme temperaturen én slappe economie.
De elektriciteitsbeurs ging wat op en af om de week te besluiten op quasi dezelfde positie als vorige week: vorige donderdag zagen we een notering voor 2021 van 39,43 €/MWh, gisteren was dat 39,65. En ook hier mag verwacht worden dat de notering vanavond weer lager zal zijn. Opvallend is intussen dat de noteringen voor 2022 en 2023, die tot voor kort op eenzelfde veel hoger peil zaten, nu uit elkaar koersen. Cal 22 staat op 42,93, terwijl cal 23 op 45,08 noteert. Dat is meer dan 2 €/MWh verschil wat er op wijst dat de beurs meent dat het economisch herstel geen weken, zelfs geen maanden, maar jaren gaat duren…
